عنوانی بعدازمدت ها

به نام او + یه نقدی از من بکن. - ؟؟ + استاد کاف گفته یکی از نقدهایی رو که یک نفر ازتون کرده بنویسید. - چی بگم؟ + تو خیلی وقت ها از من انتقاد میکنی. یکی از اونارو الان بگو. - ...رو بعضی اعتقاداتت تعصب زیادی داری که گاهی فکر میکنم حرف دیگه ای رو نمی شنوی. + مثلا؟؟ - مقلا استاد "ر" رو خیلی قبول داری. در حالی که خیلی از حرفاش اصلا درست نیست. + مثلا کدوم حرفاش؟ - اومم اصلا همین استاد صاد هم روی بعضی اعتقاداتش زیادی متعصب هست. + استاد "ر" رو نگفتی؟ مثلا کدوم حرفاش درست نیست؟ - همین چند روز پیش آقای پ مثال میزد. الان یادم نیست. + {آیکون لبخند} یه نقد دیگه نداری؟ برای فردا لازم دارم. - خیلی کُندی!!دستت تو کار کردن کنده. کارهات رو آروم انجام میدی و باعث میشه خیلی جاها وقت کم بیاری. + اوهوم. همینو می نویسم. "پیشنهاد میشود." عنوانی بعدازمدت ها...

عنوانی بعدازمدت ها...

به نام بهترین اول اینجا! سلام دیروز اولین کاری که کردم این بود که صبح زود بیدار شدم و البته مادرم شب قبلش تهدید کرده بود که اگر زود بیدار نشوم با آب پاش به سراغم بیاید. و نمی دانست که من پیشاپیش تصمیم به سحرخیزی گرفته ام.(خلاصه اینکه کل روز فکر میکرد تهدیدش اثر کرده!!)  خانه را یک جاروی اساسی کردم! مادرم بعد ازمریضی که داشت خیلی وقت بود بیرون نرفته بود.و دیروز بعدازمدت ها دلی از عزا درآوردیم و کلی خیابان ها را متر کردیم و بازار گردی کردیم و عجیب ارزانی بیداد میکرد!!!! مادرم جزو آن دسته پاساژ گردهایی هست که شاید همه اجناس مغازه را چک کند و آخر هم جنس باب میلش را پیدا نکرده  چیزی نخرد! من هم قبل از بیرون رفتن از خانه کلی حوصله ام را جمع کرده بودم که غر نزنم. والبته این بار مادرم جلوی حوصله من کم آورد و از گشتن طبقه آخرِ آخرین پاساژ صرف نظر کرد.  طبق معمول هر دفعه ای که من و مادرم بیرون رفته باشیم، گم شدیم!! و بازهم طبق معمول هر دفعه انگار نه انگار که گم شدیم، به مسیری که نمی شناختیم ادامه میدادیم و ویترین مغازه های خیابانی که نمی شناختیم را هم ازدست نمی دادیم. مکالمه بین من و مامانم هر عنوانی بعدازمدت ها...

عنوانی بعدازمدت ها...

عنوانی بعدازمدت ها...

به نام خالق ۳۰ دی امسال مثل ۳۰ دی پارسال برف نبارید. به جایش هوا به قدری آلوده و پر از گرد وخاک بود که نفس های عمیقت را در نطفه خفه کند. دیروزش بیرون بودم و دنبال نشانه ای برای دل خوشی. نگاهم نشست روی برف های باقی مانده از روزها پیش در گوشه و کنار پیاده رو ها که لایه ای خاک( که البته گِل شده بود) رویشان نشسته بود! ۳۰ دی امسال مثل ۳۰ دی این چند سال حالم غریب بود. میخواستم خوشحال باشم و نبودم و اصلا نمی دانم روزهای ۳۰ دی چه مرگم می شود. به گمانم از عوارض بالارفتن سن است یا به عبارتی عامیانه تر از عوارض پیری!! تمام روز را خانه بودم و ساعاتی را نیز تنها. سراغ همان سررسید معروف جلد قهوه ای رفتم وتمام نوشته های مربوط به ۳۰ دی اش را خواندم. شروع کردم از همان ۳۰ دی ای که برف باریده بود و خوش حال بودم، ۳۰ دی ای که امتحان فیزیک داشتم، ۳۰ دی ای که توی مسابقه داستان نویسی شرکت کرده بودم، ۳۰ دی ای که دلتنگی هایم را مشق کرده بودم و.....تا رسیدم به ۳۰ دی پارسال که برف نباریده بود، دلم شور زده بود، کمی حسادت کرده بودم و کمی، فقط کمی ترسیده بودم. ۳۰ دی امسال سعی کردم، حالم خوب باشد و درست لحظه ای که تو عنوانی بعدازمدت ها...

بسم رب یادم نمی آید تا به حالا از فکرم خطور کند که بخواهم روزی معلم شوم. حتی به این فکر کرده ام که استعداد معلم شدن را ندارم! زمانی که کلاس زبان می رفتم گاهی به معلم زبان شدم فکر میکردم. آن هم برای بچه های پنج شش ساله، که الفبا را یادشان دهم. یا همین چند وقت پیش که علاقه وافر خودم به بچه ها و بازی کردن با آنها را متوجه شدم، به مربی مهدکودک شدن هم فکر کردم. اما اینکه بخواهم روزی معلم ریاضی بشوم هرگز!! ولی تجربه جالبی بود. اینکه چند ساعت تو باشی و پسرکی و مسئله های تناسب ریاضی پنجم ابتدایی. و فکر کردن به اینکه، سال ها پیش که من جای پسرک بودم، آیا همین مسئله های ساده اکنون، مسئله های پیچیده آن موقع بود؟ یا مثلا من هم چند دقیقه ای وقت می برد تا ۱۰۰را بر ۴ تقسیم کنم و جواب ۲۵ را بدست آورم؟ وسط این نوستالژی ها مادر پسرک بود که هر چند دقیقه یک بار در را باز میکرد و می پرسید:"بلده؟یادمیگیره؟درست حل میکنه؟" و رو به پسرک:"خوب یاد بگیری ها!"  با صرف نظر از مادر پسرک که اصرار فراوانی به خوراندن من داشت روز خوبی بود. فردایش که منتظر نتیجه امتحان پسرک بودم، خبر رسید که امتحان منحل شده است:/ *روز چه عنوانی بعدازمدت ها...

به نام همونی که آخرش برمیگردیم پیش خودش میشه همه جا خدارو شکر کرد، وقتی شکمت سیره، وقتی شبا زیر یه سقف امن سرتو رو بالش میذاری، وقتی لبخند می شینه رو لبات، وقتی کسی هست نگرانت باشه، وقتی کسی هست حالتو بپرسه،وقتی.... ولی یه جاهایی از ته ته دلت خدارو شکر کن وقتی می فهمی دلت زنده است، دلت نمرده. وقتی نه بخاطر بدبختی های خودت، نه بخاطر بدهی های خودت، نه بخاطر دلتنگی های خودت که بخاطر حلقه اشکی که تو چشم یکی دیگه است، بخاطر غصه ای که توی دل یکی دیگه است، بخاطر دلتنگی که یکی دیگه ازش حرف میزنه، تو هم دلت بگیره، حال دلت بد بشه. تو این لحظه ها حتما خداروشکر کن که هنوز دلت زنده است. *الهی شکر*  عنوانی بعدازمدت ها...

به نام زیباترین چند ماه پیش عکس آقای پ را دیدم و نمی دانم چرا احساس کردم مرد جالب و دوست داشتنی است. حرف های زیادی درموردش شنیده بودم، نظرات خیلی موافق و نظرات خیلی مخالف. این حرف ها و این نظرات و حتی خود آقای پ آنقدرها هم مهم نبود که بخواهم به دنبال راستی یا ناراستی حرف های زده شده باشم. چند روز پیش که بعد از دعوت مجری برنامه و با تشویق حضار، آقای پ پشت تریبون رفت و شروع به صحبت کرد، از تمام حرف هایش و حتی لباس پوشیدنش می شد خودمانی بودنش را فهمید. صحبت هایش دوست داشتنی بود. بغل دستی ام گفت:"کاش کمی هم اهل عمل بود!" و من واقعا نمی دانم چه اندازه اهل عمل است! ظهر که به خواهرم گفتم احساس می کنم عاشق آقای پ شده ام، خندید. شب به پدرم گفتم که آقای پ هم آمده بود وحرف هایش خیلی به دلم نشست. پدر هم خاطره ای از آقای پ تعریف کرد که شاید مثالی بود برای کمی اهل عمل بودنش. حالا با وجود تمام نظرات مخالف و با علم به اینکه آقای پ هم مثل تمام هم صنف هایش می تواند زیرآبی رفتن و تظاهرکردن بلد باشد، اگر بازهم قرار باشد در مجلسی خودمانی آقای پ چنددقیقه ای صحبت کند، دوست دارم که از شنونده های آن جا باشم. عنوانی بعدازمدت ها...

بسم الله ممکن است یک روزی، یک جایی، یک دفعه دلتان گریه بخواهد.شاید بخاطر یک اتفاق بی ارزش بنشینید و از ته دل گریه کنید. بخاطر گم شدن خودکارتان، بخاطر ترافیک، بخاطر ریختن چایی روی لباستان یا هر اتفاق به ظاهر بی ارزش و بی اهمیت دیگر. این جور وقت ها به نظر میرسد دیوانه شده اید و یا زیادی لوس هستید. ولی فکر میکنم یک روزی و یک جایی در گذشته، اتفاق و شاید اتفاقات به مراتب مهم تر و برایتان ناراحت کننده وجود داشته که باعث شده بغض و اشکی رسوب کند و بماند تا روزی که سرریز شود.  شما نه دیوانه ایدو نه بیمار و نه زیادی لوس بارتان آورده اند. تنها مسئله این است که می خواهید ظرف بغضتان را که حالا پرشده خالی کنید،همین. عنوانی بعدازمدت ها...